FTP (ang. File Transfer Protocol)

Protokół transferu plików, protokół komunikacyjny typu klient-serwer, wykorzystujący połączenie TCP, umożliwiający dwukierunkowy transfer plików w układzie serwer FTP–klient FTP.
FTP jest zdefiniowany przez IETF w dokumencie RFC 959 .
FTP jest protokołem 8-bitowym i dlatego nie wymaga kodowania danych do 7 bitów, tak jak w przypadku poczty elektronicznej.
Do komunikacji wykorzystywane są dwa połączenia TCP. Jedno z nich jest połączeniem sterującym, za pomocą którego przesyłane są polecenia, a drugie służy do transmisji danych. Połączenie za pomocą protokołu FTP (krótko: połączenie FTP) może działać w dwóch trybach: aktywnym i pasywnym:
jeżeli połączenie FTP działa w trybie aktywnym, używa portu 21 dla poleceń (zestawiane przez klienta) i portu 20 do przesyłu danych (zestawiane przez serwer)
jeżeli połączenie FTP pracuje w trybie pasywnym, używa portu 21 dla poleceń i portu o numerze powyżej 1024 do transmisji danych (obydwa połączenia zestawiane są przez klienta). W sieciach chronionych zaporą sieciową komunikacja z serwerami FTP wymaga zwolnienia odpowiednich portów na tej zaporze lub routerze.
Serwer FTP, zależnie od konfiguracji, może pozwalać na anonimowy (czyli bez podawania hasła uwierzytelniającego) dostęp do jego zasobów. Najczęściej jednak serwer FTP autoryzuje każde połączenie za pomocą loginu i hasła.

FTPS

rozszerzenie protokołu File Transfer Protocol (FTP), umożliwiające wsparcie dla szyfrowanych protokołów Transport Layer Security (TLS) oraz Secure Sockets Layer (SSL).
FTPS nie powinien być mylony z niekompatybilnym protokołem SSH File Transfer Protocol (SFTP), stanowiącym podsystem dla protokołu SSH. Różni się on też od protokołu Secure FTP, stosowanego jako tunelowanie FTP poprzez połączenie SSH (FTP over SSH').
FTPS używa portu 990 TCP dla kontroli przesyłu oraz 989 TCP dla transferu danych w trybie aktywnym.

SFTP

protokół komunikacyjny typu klient-serwer, który umożliwia przesyłanie plików poprzez sieć TCP/IP.
przesyłając plik przy użyciu protokołu FTP uzyskujemy dobre przepływności, ale nie zyskujemy bezpieczeństwa – nasze hasła i dane nie są szyfrowane podczas przysyłania, co potencjalnie stwarza zagrożenie ich kradzieży.
FTPS używa portu 990 TCP dla kontroli przesyłu oraz 989 TCP dla transferu danych w trybie aktywnym.
znaczną poprawę bezpieczeństwa przynosi protokół SFTP, który nie wymaga obecności serwera FTP, a przesyłane dane są szyfrowane z wykorzystaniem klucza szyfrującego.
SFTP nie powinien być mylony z protokołem FTPS, który jest rozszerzeniem protokołu FTP.

SMTP

SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) to protokół TCP/IP, czyli zbiór zasad i wytycznych, których musi przestrzegać system, wykorzystywany do wysyłania i odbierania informacji w formie poczty elektronicznej.[1] Jest on jednak w rzeczywistości ograniczony i nie posiada kilku funkcji, takich jak możliwość ustawiania wiadomości w kolejce po stronie odbiorczej, ponieważ jest zwykle wykorzystywany przez IMAP (Internet Message Access Protocol) lub POP3 (Post Office Protocol 3). Protokoły te umożliwiają użytkownikowi dostęp do wiadomości i ich zawartości w skrzynce pocztowej zapisanej na serwerze, podczas gdy system okresowo pobiera je z bazy danych serwera. SMTP jest najczęściej stosowanym i szeroko stosowanym protokołem komunikacji mailowej przez Internet. Dostarcza medium dla usług sieciowych pomiędzy dostawcą poczty elektronicznej lub, w niektórych przypadkach, organizacyjnym serwerem poczty elektronicznej, a użytkownikiem, który ma dostęp do poczty elektronicznej.[1:2] Zazwyczaj wykorzystuje proces, który nazywa się "Store and forward". To przenosi wiadomości e-mail między sieciami. W tym przypadku będzie on ściśle współpracował z głównym komponentem zwanym Głównym Agentem Transferowym (MTA), z którego użytkownicy muszą korzystać, aby wysyłać komunikaty do właściwego komputera i skrzynki odbiorczej poczty elektronicznej. Po tym, SMTP będzie następnie przeliterować, kierując jednocześnie sposób przekazywania wiadomości e-mail z lokalnego komputera do innego MTA na innym urządzeniu, a nawet wielu innych komputerów lub urządzeń. Pomimo tych wszystkich funkcji, SMTP są ograniczone tylko do przesyłania treści tekstowych. Oznacza to, że nie jest w stanie rozpoznać czcionek, załączników, obrazów, plików wideo, audio itp. Co jest jednym z powodów, dla których jest to nazywane "prostym".[3:2] W związku z szybko zmieniającymi się zmianami technologicznymi i internetowymi, utworzono MIME (Multipurpose Internet Mail Extensions), aby wypełnić lukę technologiczną. MIME jest w stanie zakodować i przesłać wszystkie niezbędne informacje, których SMTP nie jest w stanie wykonać. Oznacza to, że MIME jest w stanie przesyłać obrazy, załączniki, dokumenty, audios, filmy i inne rodzaje plików, a także koduje wszystkie te treści do zwykłego tekstu. Po przetłumaczeniu tych plików i danych na ten format, SMTP będzie teraz w stanie przesłać dane w razie potrzeby.